Pełne zaskoczenie na trasie podejścia do Via ferraty Cesare Piazzetta. Środek lata – 17 lipca 2019 roku, a na wysokości 2600 m na południowym, wystawionym na słońce zboczu śnieg
Via ferrata Cesare Piazzetta
Ferrata Piazzetta, Ferrata Cesare Piazzetta, Via attrezzata Cesare Piazzetta, Via attrezzata al Piz Boè „Cesare Piazzetta”
Passo Pordoi 2239 m – Alta Via Dolomiti 2, szlak 627 do odbicia w szlak 626 2580 m – szlak 626 do początku ferraty 2650 m – Via attrezzata Cessare Piazzetta – Piz Boè 3152 m – Rifugio Forcella del Pordoi 2848 m – Passo Pordoi 2239 m
Wariant 1.
Dla tego wariantu parkingu do startu na ferratę Piazzetta podajemy dane w tabeli. Drogą SR48 z Arabby do Canazei wjeżdżamy na przełęcz Passo Pordoi (2239 m), rozdzielającą prowincje Trydent i Belluno. Miejsce znane jest wszystkim miłośnikom kolarstwa – to tu corocznie rozgrywany jest jeden z trudniejszych etapów Giro d’Italia. Parkujemy na jednym z wielu parkingów.
Wariant 2.
Z przełęczy Passo Pordoi można zjechać wąską drogą do znajdującego się kilkaset metrów dalej monumentalnego, przypominającego mroczną twierdzę cmentarza żołnierzy niemieckich i austriackich z okresu pierwszej i drugiej wojny światowej (Ossario del Pordoi) i zaparkować na małym parkingu przy wejściu. Warto wejść do środka mauzoleum. To smutne miejsce zmusza do refleksji nad bezsensem toczonej tu przed stu laty wojny i dramatem jej ofiar.
Wariant 1.
Z Passo Pordoi ruszamy na północ szlakiem 627, będącym częścią słynnej Alta Via Dolomiti 2. Po około godzinie docieramy do skrzyżowania ze szlakiem 626, którym kierujemy się na wschód wzdłuż pionowych ścian masywu Sella. 30 minut później jesteśmy na miejscu przy początku ferraty Piazzetta.
Wariant 2.
Zgodnie ze znakami na parkingu ruszamy szlakiem nr 5 (niestety nie jest on oznaczony cyfrą na mapach Tabacco) łąkami w stronę doliny Valle de Joèl (lub Val di Soel, na mapach Tabacco również nie ma nazw tej doliny). Ścieżką szybko wspinamy się w stronę skalnej ściany. Po godzinie podejścia dochodzimy do szlaku 626, skręcamy w prawo i po 5 minutach podchodzimy do ostrzegawczo-pamiątkowej tablicy rozpoczynającej ferratę Piazzetta.
Największe trudności czekają na nas zaraz po starcie. Pierwsze, strome, praktycznie pionowe 10 metrów ferraty Piazzetta wymaga siły w rękach i korzystania z tarcia butów o skałę. Na tym odcinku część osób rezygnuje z dalszej wspinaczki. Później mamy nie mniej siłowy krótki trawers w lewo i znowu trochę walki w pionie. Dobrze, że wytyczający trasę Ferraty Gilberto Salvatore zlitował się i dołożył wreszcie w kolejnym bardzo trudnym miejscu kilka metalowych chwytów, bo przejście tego odcinka bez pomocy dźwigu dla wielu byłoby nieosiągalne. Nawet z pomocami trzeba się nieco pomęczyć. W nagrodę po chwili dochodzimy do wygodnej półki, gdzie obolałe ręce mogą wreszcie odpocząć. Zaraz potem napotykamy mały komin, na którym możemy się chwilę pośmiać z osób próbujących się tamtędy przecisnąć z dużym plecakiem na plecach. Za ciasno!
Trzeba zdjąć plecak i wciągnąć go za sobą. Dalej jeszcze trochę wspinaczki i dochodzimy do eksponowanego, bardzo powietrznego mostku, za którym trasa staje się dużo łatwiejsza. W górnej części Piazzetta jest jeszcze jeden krótki, ale technicznie trudny pionowy odcinek, wymagający dużego wysiłku rąk. W tym miejscu emocje i zmęczenie dają już o sobie znać, dlatego lepiej przed nim chwilę odpocząć. Dalej pokonujemy kilka łatwych progów skalnych, miejscami bez ubezpieczenia, kończy się ferrata Piazzetta i dochodzimy do szlaku 638 prowadzącego na szczyt Piz Boè (3152 m). Panorama ze szczytu jest oszałamiająca, warto dołożyć tych kilka metrów ponad ferratę, aby to zobaczyć. Centralne położenie Gruppo del Sella ze swoim najwyższym szczytem Piz Boè sprawia, że w zasięgu wzroku mamy wszystkie najważniejsze grupy Dolomitów. Nie powinien nas powstrzymać widoczny z daleka tłum osób przybyłych na taras Selli wyciągami z Corvary i Paso Pordoi. Zaraz po zdobyciu szczytu otworzy nam się widok na szczyt Pizes De Valun, dalej Cima Pisciadu i całe Altopiano delle Meisules, w dole widać niesamowitą dolinę Valon De Fos, a na zachodzie zapierające dech szczyty Sassolungo i Sasso Piatto ze swoimi magicznymi ścianami. Na końcu widać Sal Del Pordoi z górną stacją kolejki. Dalej wokół nas są całe Dolomity: Fanes, Marmolada, Gran Vernel, Tofany, Antalao, Pelmo, Civetta. Przy dobrej pogodzie daleko na północy można zobaczyć nawet Großglockner (3798 m) – najwyższy szczyt Austrii.
Powrót zaczynamy trasą 638 w kierunku niewidocznego schroniska stojącego na przełęczy Forcella Pordoi (2848 m). Całą drogę w dół możemy podziwiać pionowe urwiska Valon del Fos. Tuż przed schroniskiem dochodzimy do Alta via Dolomiti nr 2 i szlaku 627. Ze schroniska możemy ruszyć nim w dół i dojść do Passo Pordoi lub podejść 20 minut do górnej stacji kolejki i zjechać wygodnie gondolą w dół. Bilety można kupić w barze przy górnej stacji.
Ferrata Piazzetta to bardzo trudna trasa, uznawana za jedną z najtrudniejszych w okolicy. Początek bardzo stromy, eksponowany, a na krótkich odcinkach również przewieszony. Duże i bardzo męczące trudności techniczne na pierwszych 150 metrach. Chwyty w wielu miejscach trasy ferraty są wyślizgane. Już pierwsze 10 metrów Piazzetta ma za zadanie wyeliminować z trasy ferraty osoby do tego nieprzygotowane, jednak kluczowe miejsce znajduje się po pokonaniu 2/3 drogi, za długim łatwym odcinkiem o stopniu trudności A, B, A, gdzie na stromej eksponowanej ścianie musimy wejść przewieszonym odcinkiem na półkę powyżej tego miejsca (trudność D).
Alternatywną trasa powrotu jest zejście ze szczytu Piz Boé trasa opisana w Via ferrata Vallon e Sentiero attrezzato Lichtenfels
Piazzetta – Ferrata na Piz Boe
To jedna z najbardziej wymagających tras w Dolomitach. Nie wypada wyrażać się o niej inaczej niż tylko z należnym jej szacunkiem, co potwierdzą wszyscy, którzy się z nią zmierzyli. Zaprojektowana przez Gilberto Salvatore i zbudowana przez niego przy pomocy GS Fiamme Gialle della Finanza z Moena i sekcji CAI S. Polo di Piave. Została otwarta w 1982 roku i jest poświęcona dziennikarzowi i miłośnikowi gór, Cesare Piazzetta. Gdy doszliśmy do początku trasy, powitała nas tablica z zaskakującymi informacjami. Nigdy wcześniej nie spotkaliśmy się na ferratach z takim ostrzeżeniem. W wolnym tłumaczeniu napis głosi: Bardzo trudno. Kaski są wymagane. Tylko dla ekspertów. Prosimy wziąć pod uwagę, że trasa Via ferraty Cesare Piazzetta jest stroma. Pomoc przewodnika lub lina do ubezpieczenia niezbędna. Niektóre eksponowane odcinki pozbawione są zabezpieczeń. Po takim wstępie każdy zwykły turysta zaczyna się zastanawiać – „co ja tutaj robię?”, a nogi same się trzęsą. Nie jest aż tak strasznie, ale początek, a szczególnie pierwszych kilkadziesiąt metrów do mostku jest bardzo wymagających. To z pewnością trasa dla ludzi obytych z ekspozycją, dobrze przygotowanych kondycyjnie. Ale w zamian za wysiłek czeka nas atrakcyjna droga podejścia, poprowadzona w dobrej skale wymagająca ferrata, niesamowity widok na Marmoladę, a najwyższy szczyt grupy (Piz Boè, 3152 m) jest w zasięgu ręki. To jedno z tych miejsc, które trzeba odwiedzić.
Największe trudności czekają na nas zaraz po starcie. Pierwsze, strome, praktycznie pionowe 10 metrów Ferraty Piazzetta wymaga siły w rękach i dobrego tarcia butów o skałę. Na tym odcinku część osób rezygnuje z dalszej wspinaczki. Później mamy siłowy trawers w lewo i kolejny pionowy fragment. Na szczęście w kluczowym miejscu dodano kilka metalowych chwytów, które nieco ułatwiają przejście. Po chwili dochodzimy do półki, gdzie można odpocząć, a potem do wąskiego komina, który bywa wyzwaniem dla osób z dużym plecakiem (uważajcie! trzeba go zdjąć, wejść, a potem wciągnąć do góry). Następnie czeka na nas eksponowany mostek, za którym trasa staje się łatwiejsza. W końcowej części Via ferrata Cesare Piazzetta ma jeszcze jeden wymagający, pionowy odcinek, ale potem jest już łatwiej. Po ostatnim ubezpieczonym odcinku wchodzimy ścieżką na wysokość 3152 m, gdzie znajduje się szczyt Piz Boè i Rifugio Capanna Fassa . Widok z tego miejsca zapiera dech w piersiach – Dolomity rozciągają się we wszystkich kierunkach, a przy dobrej pogodzie można dostrzec nawet Großglockner. To właśnie Via ferrata na Piz Boè daje możliwość zdobycia jednego z najbardziej spektakularnych szczytów w całych Dolomitach.
Podpis 1:
Podpis 2:
Podpis 3:
Podpis 4:
Podpis 5:
Podpis 6:
Podpis 7:
Podpis 8:
Podpis 9:
Podpis 10:
Podpis 11:
Podpis 12:
Podpis 13:
Podpis 14:
Podpis 15: