Gruppo di Brenta – część północna

To piękny, dziki, miejscami zapomniany przez ludzi i Boga świat, leżący na północ od Passo Grostè. Większość osób utożsamia Brentę z rejonami centralnym i południowym grupy: turniami, spektakularnymi przejściami, poszarpanymi graniami i przepastnymi skalnymi ścianami oraz oczywiście słynną Via delle Bocchette. Z nią nic nie może się równać. Jednak część północna, choć zapewne nie tak widowiskowa, również ma wiele do zaoferowania. Góry i trasy są tu z pewnością nie mniej piękne, a jednocześnie zupełnie inne. Do tego niepodzielnie panują tu kojący spokój i cisza, przerywane od czasu do czasu porywami wiatru. Główne drogi są bardzo długie, nieporównywalne z ferratami Bocchette. Przejście między schroniskami zajmuje nie zaledwie kilka godzin, jak w grupie centralnej, ale co najmniej jeden długi dzień marszu, a najlepiej dwa. Do tego nocleg po drodze w klasycznym schronie górskim, a nie w wygodnym schronisku. To miejsce na prawdziwą górską próbę i przygodę w dzikim, niemal pozbawionym turystów, surowym rejonie. Idealne do odpoczynku od wszechobecnej cywilizacji. Już niewiele takich miejsc pozostało w Alpach. Z jednej strony teren jest niezwykle łatwo dostępny dzięki wyciągom na Passo Grostè, a z drugiej – cichy i wolny od tłumu turystów.
Czekają tu na nas dwie ekscytujące, długie trasy: Via ferrata alpinistica Claudio Costanzi i Via ferrata delle Palete, ale też krótsze, nie mniej urokliwe Via ferrata Gustavo e Natale Vidi i Via ferrata Salt de Val Gelada. Wszystkie dumnie nazywają się ferratami, tymczasem to raczej ubezpieczone ścieżki – choć długie i wyczerpujące. Wysoko poprowadzona Ferrata Costanzi wraz z Ferratą Vidi stanowią idealne przedłużenie szlaku Bocchette, a Ferrata delle Palete odgrywa podobną rolę co Via ferrata Osvaldo Orsi w części centralnej. Do tego dochodzą szmaragdowe wody jeziora Tòvel na zachodzie i lokalne legendy o ogrodach i bitwach królowej Tresengi. A jeśli to nie wystarcza, wiedzcie, że panoramy na trasach są po prostu obłędne, oszałamiające. Gdy będziecie mieli już za sobą szlak Via delle Bocchette, północna Brenta czeka z otwartymi ramionami.

Opis ferrat z tej grupy znajdziesz w książce: Dolomity na ferratach – Przewodnik. Część 3 – GRUPPO DI BRENTA – KUP