Via ferrata Pisciadu / Pisciadu Kletterstieg

Drogą SS243 z Corvary do Wolkenstein, „kilka zakrętów” za Colfosco dojeżdżamy do dużego parkingu znajdującego się po lewej stronie ostrego prawoskrętu na wysokości 1956 m.

Z parkingu ruszamy w lewo (w stronę Corvary), kierując się drogowskazami prowadzącymi do ferraty. Po dziesięciu minutach dochodzimy do tablicy pamiątkowej, za którą rozpoczyna się pierwszy, najłatwiejszy odcinek ferraty.

Cała trasa ferraty składa się z trzech odcinków. Pierwszy – łatwy i krótki. Po jego pokonaniu ścieżką dochodzimy do dużego, widowiskowego wodospadu u stóp Torre Exner. Drugi, dłuższy i trudniejszy, prowadzi od wodospadu przez południowo-wschodnią ścianę Torre Exner. Łatwa, ale miejscami mocno eksponowana trasa jest bardzo dobrze ubezpieczona i pełna chwytów. Po drodze jest kilka idealnych miejsc na chwilę odpoczynku, śniadanie i podziwianie widoków. Na końcu tego odcinka, po kilkudziesięciu metrach bardzo przyjemnej, ale mocno eksponowanej wspinaczki, można zrezygnować z dalszej części ferraty i odejść ścieżką w lewo w kierunku Rifugio Franco Cavazza. Trzeci, najtrudniejszy odcinek prowadzi prawie na szczyt Torre Exner. Wbudowano tu sporo dodatkowych ułatwień, szczególnie na krótkich pionowych odcinkach. Tuż przed szczytem ferrata skręca w lewo i prowadzi nas do powietrznego mostka łączącego Torre Exner z masywem. Ferrata kończy się zaraz za nim. Dalej trasa wiedzie łatwą ścieżką do schroniska położonego nad brzegiem stawu otoczonego pionowymi ścianami Sas da Lech i Cima Pisciadù (2985 m) na którą warto wejść, bo rozciąga się stąd piękny widok na Corvarę, niedaleki szczyt Sassongher i odległy masyw Fanes.

Ze schroniska wracamy początkowo wygodną, szeroką trasą oznaczoną numerem 666 wzdłuż niesamowitego rumowiska skalnego. Droga zwęża się i podchodzimy do krawędzi płaskowyżu. Dalej prowadzi ona stromo w dół, w kierunku widocznego w oddali piarżyska. Prawie cała pierwsza część zejścia ubezpieczona jest stalową poręczówką, dalej, już bez ubezpieczenia, wije się z jednej strony jaru na drugą. Uwaga! Aż do parkingu należy trzymać się trasy idącej cały czas w dół, która w końcowym odcinku przechodzi na prawą (wschodnią) stronę piarżyska. W tym miejscu schodzimy ze szlaku 666 na 666a, prowadzący prosto w dół do widocznego już parkingu. Idąc dalej, nie skręcamy w kuszące odejścia oznaczone nr 29 i 29a.

Kluczowy punkt trasy ferraty znajduje się na odcinku wieży Exner. Zaraz za pionową drabiną czeka wymagający uwagi i siły odcinek C. Wcześniej przed wieżą Exner można odbić ścieżką w kierunku schroniska i pominąć ten trudniejszy odcinek.
Osoby planujące wejście na szczyt Cima Pisciadu muszą do czasu przejścia doliczyć około 3 godzin.
Zejście przez Val Setus jest też miejscami ubezpieczone liną, ale nie stanowi żadnego wyzwania.

Droga powrotna: ze schroniska można też zejść szlakami 676 i dalej 651 przed przepiękną dolinę Val de Mesdi (w niemieckich przewodnikach trasa ta jest opisywana pod nazwą Mittagstalsteig, a we włoskich jako Sentiero Val Mezdi). Trasa jest łatwa, choć miejscami ubezpieczona, a w najtrudniejszym miejscu ma nawet wartość B/C. Ponieważ ścieżka prowadzi miejscami po piargach łatwiej nią schodzić niż wspinać się w górę. Do miejsca parkingu odbijamy ze szlaku 651 w lewo w trasę 29B. Jednak w roku 2017 szlak ten był oficjalnie zamknięty, więc zanim na niego wyruszycie zapytajcie w schronisku czy został ponownie otwarty.

Gdybyśmy chcieli stworzyć listę najbardziej zatłoczonych ferrat w Dolomitach, to z pewnością byłaby ona na jej szczycie. Łatwy dostęp, ciekawa, ekscytująca trasa, a na końcu jedno z najpiękniej położonych schronisk w Dolomitach sprawiają, że co roku liczne rzesze wspinaczy przemierzają jej trasę. Ze względu na tłok warto przy pewnej pogodzie wyruszyć po południu.  Zachęcamy też do wejścia na Cima Pisciadu, od której pochodzi czasem używana nazwa tej ferraty. Więcej przeczytasz na blogu we wpisie Ferrata Tridentina na Pisciadu.