Sentiero Geologico Astaldi

Parking przy Rifugio Angelo Dibona leżącym u stóp Punta Anna. Do schroniska zjeżdżamy z drogi SR48 prowadzącej z Passo Falzarego do Cortiny d’Ampezzo, skręcając w lewo około kilometr przed miejscowością Pocol.

Ruszamy w górę szlakiem 403 w kierunku Rifugio Giussani. Na wysokości około 2200 metrów odbijamy w prawo, kierując się na wschód. Po przejściu kilkudziesięciu metrów dochodzimy do początku ubezpieczenia Sentiero attrezzato Astaldi i już widzimy tę zachwycającą paletę barw.

Cała trasa Sentiero attrezzato Astaldi to około trzystu metrów ubezpieczonej poziomej ścieżki trawersującej od południa ścianę masywu Punta Anna. Nie ma tu żadnych trudności technicznych, są tylko niesamowite widowiskowe przekroje przez geologiczną historię Dolomitów.

W dół schodzimy szlakiem 421 łączącym schronisko Pomedes ze schroniskiem Angelo Dibona.

Niestety, w sierpniu 2020 roku niektóre fragmenty tej przepięknej trasy uległy osunięciu. Przejście jest możliwe, ale w kilku miejscach trzeba bardzo uważać. Najlepiej zapytać w schronisku Dibona, czy trasa Sentiero attrezzato Astaldi nadaje się do użytku.

Idealny dzień po łatwych trasach wokół Cortiny: Ferrata Grotta della Tofana, Scala del Minighel i na koniec Sentiero Astaldi. Przy słabej pogodzie można ją też łatwo połączyć z wycieczką na przełęcz Fontananegra i obiadem w schronisku Giussani.

Jest to jedna z najstarszych ubezpieczonych tras w Cortinie. Poświęcona jest Marii Luisie Astaldi, pisarce, dziennikarce i krytykowi literatury. Krótka, ale bardzo ciekawa pod względem geologicznym wycieczka. Nie ma tu trudności technicznych, jest łatwe podejście i zejście. Trasa poprowadzona wzdłuż bardzo różniących się kolorystycznie kolejnych warstw osadowych. Seledyn, zieleń, biel, czerwień nigdzie nie są tak blisko siebie w Dolomitach jak tu. Możemy tu zobaczyć dwie wyraźnie różne formacje geologiczne. Górna to biała skała wapienna tworząca ściany Tofan, a dolna – kolorowy przekładaniec łupków, zlepieńców, mułu, gipsu, soli i różnych innych formacji wytrąconych miliony lat temu w wyniku odparowania wody. Na górze twarda skała, na dole kolorowe kruszywo, miejscami drobne jak piasek. Warto zobaczyć te zadziwiające kolorami i strukturą wytwory natury. W dialekcie Ampezzo obszar ten nosi nazwę i roš co znaczy – czerwony. Trasę można połączyć z wieloma innymi ferratami rejonu w dłuższą ciekawą wycieczkę. Naturalne wydaje się połączenie trzech łatwych dróg wokół Tofany di Rozes w całość: Sentiero attrezzato Astaldi, Grotta di Tofana, Scala Minighel. Inna możliwość to przejście Sentiero attrezzato Astaldi przy zejściu z Via ferraty Giovanni Lipella lub Via ferraty Giuseppe Olivieri.