Ferrata Burrone Giovanelli położona jest w otoczeniu winnic i upraw jabłoni, które w tym obszarze, podobnie jak winorośle, uprawiane są na rusztowaniach więc z daleka trudno je odróżnić
Via ferrata Burrone Giovanelli
Klettersteig Giovanelli, Sentiero attrezzato – Tullio Giovanelli al Burrone di Mezzocorona
Parking w miejscowości Mezzocorona przy Laghetto di Ischia 200 m – odejście ze szlaku 505 w szlak 505A, 256 m – dołączenie do szlaku 505, 311 m – Targa Giovanelli 441 m – Valletta Rio Carbonare, koniec ubezpieczenia 664 m – Baita dei Manzi 857 m
Startujemy w miejscowości Mezzocorona, leżącej przy autostradzie A22. Parkingi znajdują się obok terenu piknikowego przy stawie Laghetto di Ischia, na północno-zachodnim krańcu miasteczka.
Do początku ferraty mamy zaledwie kilkanaście minut. Podejście wskazują nam tablice prowadzące z parkingu w kierunku lasu, gdzie wchodzimy na szlak 505. Zaraz na jego początku odbijamy z leśnej ścieżki w lewo, w szlak 505A (nowy wariant podejścia do ubezpieczenia). Przechodzimy na lewą stronę strumienia i podążamy w górę do wejścia do wąwozu, gdzie zaczyna się ubezpieczenie.
Nowy odcinek ferraty (szlak 505A) zaczyna się krótką ubezpieczoną półką, za którą przechodzimy na prawą stronę wąwozu. Przed nami trzy długie drabiny (B), prowadzące do poziomego ubezpieczenia, ciągnącego się do skrzyżowania ze szlakiem 505. Tu dołączamy do starej trasy. Po krótkim podejściu czekają na nas kolejna drabina i łatwe ubezpieczenie (A, A/B). Dalej po drabinie schodzimy prawie do lustra strumienia, gdzie przechodzimy na drugą stronę. Kolejnymi drabinami wspinamy się do figurki Madonny. Następnie bez ubezpieczenia podchodzimy wąskim kominem do miejsca, z którego możemy już zobaczyć po prawej stronie najpiękniejsze miejsce na trasie: wysoki, stromy wodospad. Do końca trasy pozostały jeszcze trzy drabiny, połączone krótką wspinaczką z ubezpieczeniem (A, A/B). Powyżej tego miejsca wychodzimy na trakt prowadzący do Baita dei Manzi.
Z Baita dei Manzi odbijamy w prawo szlakiem 506 na wschód, do pięknej tarasowej miejscowości Monte di Mezzocorona. W dół możemy zjechać wyciągiem lub zejść stromym szlakiem 504.
Miejscami na ferracie jest bardzo ślisko. Nie należy pokonywać jej po deszczowych dniach, przy wysokim poziomie wód w strumieniu. Trasa miejscami prowadzi bezpośrednio korytem potoku.
Uwaga do tabeli:
* Zgodnie z opisem SAT ferrata kończy się przy Baita dei Manzi, najwyższy punkt na trasie (900 m) znajduje się na drodze powrotnej do Monte di Mezzocorona (Strada forestale delle Longhe).
Z Baita dei Manzi można też zejść na parking stromą wąską drogą (ok. 1 godz.). W takim przypadku ruszamy z końca ferraty w lewo. Ze względu na nachylenie drogi zejście nie należy do najprzyjemniejszych, ale jest znacznie krótsze niż klasyczny powrót przez Monte di Mezzocorona.
Via ferrata del Burrone Tullio Giovanelli
Via ferrata del Burrone (pol. ferrata przez wąwóz) to jedna z najpopularniejszych i najbardziej cenionych tras w Trentino. Już na początku XX wieku pochodzący z Mezzocorony Tullio Giovanelli (lekarz, miłośnik gór i rejonu Giudicaria) odkrył fascynujący wąwóz z licznymi kaskadami, wąskimi przejściami i potężnym wodospadem na końcu, znajdujący się ok. 1,5 km na zachód od miasta. Zauroczony pięknem i majestatem tego miejsca, Giovanelli rozpoczął kampanię na rzecz udostępnienia go szerokiemu gronu turystów. W 1906 roku trasę ubezpieczono i uroczyście zainaugurowano Via ferratę del Burrone, w 1941 roku zaś poświęcono ją promotorowi przedsięwzięcia.
Via ferrata zaczyna się na skraju rozległych winnic Ischii, ok. 2,5 km na zachód od centrum Mezzocorony. Prowadzi stromym wąwozem wzdłuż lejącego się strumienia. Ta ciekawa i piękna trasa o ponadstuletniej tradycji nie straciła nic ze swego uroku i rokrocznie przyciąga licznych miłośników ferrat. Nadaje się przy tym dla początkujących i rodzin z dziećmi, choć powrót na parking jest długi i nużący (w wariancie przez Monte di Mezzocorona).
Elisabetta Foradori i jej wino
Wspinając się Ferratą Burrone Giovanelli ponad legendarnym Campo Rotaliano, nie sposób nie myśleć o winie. Tym bardziej że tuż obok, w miejscowości Mezzolombardo, już od kilkudziesięciu lat tworzy swoje wyjątkowe trunki jedna z najsłynniejszych na świecie kobiet w tej branży. Elisabetta Foradori, wspaniała winiarska ambasadorka regionu Trento, odrodziła dla świata endemiczny szczep Teroldego. Wytwarzane z niego Granato jest od lat owiane legendą. Koniecznie spróbujcie umówić się w tym miejscu na degustację. Trzeba się liczyć z wysoką ceną produkowanych tu win, ale tak jest zawsze, gdy pasjonaci zdecydowanie stawiają jakość nad ilość.
Opis ferraty znajdziesz w książce: Dolomity na ferratach – Przewodnik. Część 3 – Gruppo di Brenta – KUP